Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

"Ρατσιστής εγώ;Ποτέ!!! Γράφοντας και εικονογραφώντας ένα αντιρατσιστικό παραμύθι "

Κατά το σχολικό έτος 2014-15 το Ολοήμερό μας . εκτός από τη σχολική εφημερίδα και το πρόγραμμα αγωγής υγείας, ασχολήθηκε και με ένα πολιτιστικό πρόγραμμα τρίμηνης  διάρκειας  με θέμα το ρατσισμό.Δημιουργήσαμε  και εικονογραφήσαμε ένα αντιρατσιστικό παραμύθι με τον τίτλο : "Μη το σκέφτεσαι ! Μίλα!!!".


Τρεις μαθήτριές μας με έκδηλο ποιητικό ταλέντο απέδωσαν το παραμύθι σε στίχους.Οι μαθήτριές μας αυτές είναι οι : Καυκιά Σοφία, Κόλτσου  Σοφία και κυρίως η  Κατσιούλα Παναγιώτα.Σας παραθέτουμε  το παραμύθι μας και σας προτρέπουμε να το διαβάσετε!







     «Μη το σκέφτεσαι! Μίλα!!!»




Mια φορά κ έναν καιρό
πριν από χρονάκια δυο
σε μια πόλη ελληνική
ζούσε ένα μικρό παιδί.

Τ΄ όνομά του  «Ηρακλής».
Ήταν καλός μαθητής,
μα ήταν  υιοθετημένος
και χοντρός και λυπημένος.

Κάθε μέρα  στο σχολείο,
δεν είναι καθόλου αστείο,
τον κορόιδευαν πολύ
και τον έλεγαν «παχύ».

Όλα   τα  παιδιά  στην τάξη
παίζανε όλοι  μαζί,
τον  αφήνανε  στην  άκρη
κι  αυτός  έκλαιγε  πολύ.

Και  κατάμουτρα του  ΄λέγαν :
«είσαι  υιοθετημένο!!!»
Και  μαυρίζαν την  ψυχή του…
Ηρακλή, παιδί  καημένο!

Μια και δυο στο σπίτι πάει
και η μαμά του τον ρωτάει
γιατί είναι λυπημένος
και πάντα στεναχωρεμένος.

«Τίποτα , μαμά, δεν  έχω…
Τίποτα  δε μου συμβαίνει…
Όλα  είναι  μια  χαρά
στο σχολείο   με τα παιδιά…»

Η μαμά τότε σκέφτεται
και βγάζει νόημα σωστό
πως  ο γιος  της έχει πρόβλημα
όταν πάει στο σχολειό.

Όταν ήρθε το βραδάκι
και  έπρεπε  να κοιμηθεί
ο μικρός  ο Ηρακλής μας
ήταν  σκεφτικός πολύ…

Ήταν τόσο  θυμωμένος
ήθελε να εκδικηθεί!!!
Να μπορούσε  να  τελειώσει
το  θέμα εκείνη τη στιγμή!

Σκέφτονταν  τρόπους πολλούς
για  να  δράσει,
και το πρόβλημα  τούτο  το μεγάλο
να  διαγράψει!
  
Όταν   αποκοιμήθηκε
στο ωραίο  δωμάτιό του,
μεγάλο είδε όνειρο
που άλλαξε   το μυαλό του!

Είδε τάχα πως μιλούσε
η νονά του  η αγαπημένη…
Τρόμαξε ο Ηρακλής μας
γιατί ήταν πεθαμένη…

Η νονά του όμως του είπε
μ΄ ένα βλέμμα  αυστηρό:
«Η εκδίκηση, παιδί μου,
ποτέ δε βγάζει σε καλό!»

Εικόνες πολλές πέρασαν
τότε από το μυαλό του.
Είδε πολλά παιδιά λυπημένα
σαν και τον εαυτό του!

«Κοίτα γύρω σου , παιδί μου,
 πόση βία και ρατσισμός!
 Κοίτα πόση αδικία!
                   Πόσος πόνος, δυστυχώς!

Λευκός ή μαύρος
χοντρός ή ψηλός
τι σημασία έχουν τα χρώματα,
η γλώσσα ή ο Θεός;

Μαύροι μετανάστες
δέχονται  ρατσισμό!
Πες μου , Ηρακλή μου,
δεν είναι  άδικο αυτό;

Κάποια παιδάκια
λίγο διαφορετικά
με σύνδρομο Down
τα λένε «χαζά»!
  
Γλώσσα, θρησκεία
ή και φυλή
ποτέ να μη σε νοιάζει
ποιος είναι τι.

Αν είσαι πλούσιος,
και τι μ΄αυτό;
δεν έχεις δικαίωμα
να κοροϊδεύεις  τον φτωχό!

Να μην κοροϊδεύεις
μεγάλους, παιδιά,
που πρόβλημα κίνησης
έχουν κι αυτά!

Γι΄ αυτό ,Ηρακλή μου,
κι άκου το καλά,
ποτέ μην πειράζεις
τα άλλα παιδιά!»
                   
Και  τότε  η νονά του
τον πήρε αγκαλιά
και του είπε πάλι σιγανά:
«Μίλα στον μπαμπά και στη μαμά!»

Ο Ηρακλής  ξυπνάει  τρομαγμένος.
Αμέσως κάθεται και σκέφτεται
αυτά που του είπε  η νονά
προηγουμένως.

Πλέον είχε  καταλάβει
ποιο ήταν το σωστό.
Λογικεύτηκε, σοβάρεψε,
άλλαξε μυαλό!

………………………………………
«Μη το σκέφτεσαι! Μίλα!»
………………………………………

Τότε μίλησε αμέσως
στη μαμά του , στο μπαμπά
στους δασκάλους και στους φίλους
για  τα θέματά του αυτά.

Οι γονείς του Ηρακλή μας,
οι δάσκαλοι του στο σχολείο,
έψαξαν  να βρουν  μια λύση
το κακό να σταματήσει!

Η αλλαγή είχε αρχίσει…

Κι όλα εκείνα τα παιδιά,
που του ΄λέγαν  πράγματα κακά
αφού σκέφτηκαν  βαθιά
πια  του φέρονταν  σωστά!
…………………………………………..

Όλα  ήταν μια  χαρά
στο σχολείο και στο σπίτι…
Οι μέρες κυλούσαν ομαλά,
χαρωπά  και ζωηρά!

Φίλοι ήταν πλέον όλοι
παίζανε  όλοι μαζί
πήγαιναν  μαζί  βολτίτσες,
μεσημέρι και  πρωί.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου